Ek is vandag ‘n baie tevrede man. Oor ‘n maand of wat sal my boek “Die Keiservoël Oor Namaland” verskyn, uitgegee deur ‘n gerespekteerde uitgewer.
In my agterkop het ‘n brief wat ek lank gelede aan ‘n hoogs gerekende Namibiese instansie geskryf het egter aanhou dreun. Ek het hulle gevra om my te help om die boek uit te gee en het nie terugvoer ontvang nie, tot vanmiddag.
Die e-pos se strekking was dat ek sekere dele van die boek moet uitlaat omdat dit plofbare inligting is en die emosies in Namibië onnodig kan opsweep. Ek sou byvoorbeeld nie kon bewys dat die hoofskurk in my verhaal, dr Eugen Fischer, sekere moorde gepleeg het nie.
Ek glimlag nou nog. Die implikasie is so ironies. Hulle sal my help as ek hulle waarheid sou verkondig! Ek moet dit net bietjie minder erg maak, want ek kan nie bewys dat dit so erg was nie!
My antwoord leen ek by Frank Lloyd Wright: “I am more interested in the truth than the facts, en by Manning Clarke: “All writers are liars, and there is not the slightest chance that any writer will get into heaven.”
Die boek is fiksie, gegrond op ware gebeure, “ongemaklike waarhede.” Daardie ongemaklikheid leef voort selfs tot vandag op Woensdag 10 Februarie 2016.
Die boek is nie ‘n geskiedenis-teksboek nie. Dit is ‘n roman, ‘n storie, wat ‘n paar groot temas het. Een daarvan is dat die gruweldade van die Joodse Holocaust sy oorsprong gedeeltelik op Haai-eiland in Lüderitzbucht se baai het. Dr Eugen Fischer was die mees geskikte kandidaat om die skurk te wees. Met sy werk en publikasies het hy feitlik gesmeek om my skurk te wees. Ek moes iemand vind om uit te beeld hoe erg dit was. Niks wat ek hom in die boek laat doen kon erger gewees het as wat hy en sy volgelinge, Hitler onder andere, gedoen het nie.
Ek verwag dat ek teenkanting sal kry. Die Nazi’s leef voort, maar so moet dit dan wees. Hier staan ek, ek kan nie anders nie, net soos Martin Luther. Ek bedoel nou eintlik ou Martin die stoomlokomotief in Swakop se sand!
:
kaiserbirddotcom 