In “Die Keiservoël Oor Namaland” vertel ek die verhaal van Die Luchtenstein-gesin wat in 1906 in die destydse Duits-Suidwes-Afrika (DSWA) aangekom het om ‘n nuwe heenkome te vind. Dit gebeur teen die agtergrond van die Nama-oorlog waartydens wrede eksperimente en twee volkslagtings (“genocides”) plaasgevind het. Ek en baie ander beweer dat dit uiteindelik tot die Jode-volkslagting in Europa aanleiding gegee het.

Die hoof van die Luchtensteingesin was Joseph, of ou Joe, soos hy bekend gestaan het. Hy was ‘n baie suksesvolle transportryer n DSWA.

Joseph het ‘n broer Hugo gehad en Hugo was getroud met Hedwig Hertha, gebore Markowitz. Hulle het in Europa agtergebly terwyl Joseph en sy seun Ernst baie suksesvol in wat eers DSWA en later SWA was, geboer en sake gedoen het

Joseph se seun Ernst, die held in my verhaal, het voor die Tweede Wêreldoorlog probeer om sy oom Hugo en tannie Hedwig na Suidwes-Afrika te bring, maar het misluk. Die uieinde was dat hulle op 8 Mei 1942 deur die Nazis in Kulmhof (Chelmno in Pools) in Pole vermoor is, saam met 240 000-350 000 ander Jode. Kulmhof is nie so bekend  soos Auschwitz of Dachau nie, maar dit is hier waar massamoorde met gas vervolmaak was. Rudolph Hess het blykbaar ‘n studietoer daarnatoe onderneem om te sien hoe dit werk.

Die Jode is gewoonlik per trein soontoe vervoer. Hulle is dan by Kulmhof na ‘n warm vertrek geneem waar hulle al hulle klere moes uittrek en dan agterin ‘n spesiale vragmotor geboender waar hulle met die gas vermoor is. Hulle lyke is dan in ‘n opelugkrematorium verbrand.

Hier is ‘n video van Kulmhof en een van die krematorium.

Mag ons dit nooit vergeet nie.

Met opregte dank aan Steven Robins, skrywer van Letters of Stone wat my van die Berliner Gedenkbuch bewus gemaak het.