Duitsland het gemeen dat die oorlog teen die Namas op 31 Maart 1907 verby was, maar hulle het vergeet om vir Simon Koper, leier van die Fransman-stam die, !Khara-khoen, in te lig.
Die Fransmanne, was nomade wat rondgeswerf het oor wat vandag drie lande, SA, Namibië en Botswana, se grense was. Hulle kon onafhanklik van water oorleef, mits hulle genoeg tsammas gehad het. As mens baie tsammas eet, dan raak jy hardlywig en perde ontwikkel seer gewrigte, maar die Fransmanne was immuun daarteen. Dit was vir hulle dus moontlik om in die Kalahari te oorleef, want die agtervolgers (Duitse soldate) moes naby water wees.
Vir die duur van die ganse oorlog het Simon Koper die Duitsers frustreer met sy strooptogte en aanvalle en na 31 Maart 1907 het hy net eenvoudig voortgegaan. Hy en sy volgelinge het meestal in dit wat vandag die mees noordelike punt van die SA kant van die Trans Kgalagadi Oorgrenspark is, in die omgewing van Geinab en Grootkolk, beweeg. Destyds was dit en die naasliggende Betsjoeanaland Britse grondgebied, maar die grenslyne was nog nie eers opgemeet of aangedui nie.
Verskeie briewe is verwissel tussen die Britte, lords Selborne en Gladstone, en die Duitse konsul-generaals van Duits-Suidwes-Afrika, eers von Lindequist, later von Schuckman en Hintrager. Almal wou van die lastige Namas ontslae raak, maar laasgenoemde was net eenvoudig te slim.
Uiteindelik het die taak op die skouers van kaptein Friedrich von Erckert geval. Hy het die saak met fanatiese ywer aangepak. Hy het twee adjudante aangestel, kapteins von Willeke en Gruner. Die beplanning en voorbereiding van die groot ekspedisie sou meer as ‘n jaar duur. Uiteindelik was meer as 700 kamele nodig vir hierdie ekspedisie.
Von Erckert het geweet dat die Fransmanne van tsammas afhanklik was en hy moes sy aanval loods op ‘n tyd wanneer die tsammas in die veld min was, met ander woorde vroeg herfs, Maartmaand. Dan móét hulle, die Namas, naby water wees.
kaiserbirddotcom 