In een van die enkele artikels oor Ernst Luchtenstein wat ek kon opspoor vertel hy hoe hy, naby aan die einde van sy lewe, in sy huis in Seepunt na ‘n skildery sit en staar het.

Hierdie skildery is een van twee wat die bekende skilder Johann Blatt spesiaal vir hom geskilder het. Dit is ‘n toneel van een van Ernst se plase in die Karasberge, Kraaikluft, en in die agtergrond is die bekende Lordheuwel waar Ernst vir 18 maande tydens die Eerste Wêreldoorlog vir die Uniemagte weggekruip het en van die veld geleef het. Dit is ook daar waar hy die luiperd met ‘n kierie doodgeslaan het.

Ek het die voorreg gehad om hierdie skildery te besigtig tydens my besoek aan oom Tudi en tannie Annatjie Luchtenstein, soos ek gister vertel het.

Dit is na hierdie skildery wat Ernst in Seepunt gestaar het toe hy naby sy einde was, en met ‘n sug vir Regina gevra het, “Kan ons nie maar huistoe gaan nie?” Net daar het sy geantwoord dat dit goed is. Hulle is terug Suidwes toe waar hy kort daarna oorlede is.

In Maart vanjaar het ek by oom Tudi en tannie Annatjie se dogter, Antoinette, die laaste Luchtenstein-nasaat in Namibië op hulle plaas op die Gamib-pan noord van Aroab, gekuier. Toe vertel sy my dat haar pa ook na sy heimat teruggekeer kort voor sy dood. Soos sy pa voor hom het hy verkies om nie in die vreemde te sterf nie.

Die skildery hang nog in tannie Annatjie se huis in Bethal, Mpumalanga.