Ek moes uitvind of daar nog enige van Ernst Luchtenstein se kinders leef. Op ‘n dag sit ek op my stoep in Pretoria en stap ‘n verlangse kennis, John Fourie, verby.

“Wat is al daai papiere daar rondom jou?” vra John.

“Ek probeer ‘n boek skryf.”

“Waaroor?”

So begin die gesprek, gewoonlik.

John sê iets wat my oë laat rek: “Ek weet van daai mense. Ons het langs die een dogter in die Kaap gebly, Margaret van Rooyen.”

So gebeur dit dat ek kontak maak, per telefoon, met twee van die wonderlikste en gaafste mense in die Kaap, Dennis en Margaret van Rooyen. Margaret is Ernst en Regina Luchtenstein se jongste dogter.

Weer klim ek op die vliegtuig, Kaap toe hierdie keer, om die van Rooyens in lewende lywe te gaan ontmoet. Ek het baie vrae.

Ons kuier lank en lekker. Dit is die begin van ‘n besondere vriendskap. Tannie Marge vertel my dosyne stories en ek leer die mense Ernst en Regina, nou lank reeds saliger, ken. My vermoedens word bevestig. Haar ouers was spesiale mense.

‘n Paar jaar later, tydens ‘n kuier in Windhoek, sterf oom Dennis in die nag, op die bed langs tannie Marge. Hy het nooit die finale produk gesien nie, maar ek gebruik sy laaste woorde aan tannie Marge daardie aand in Windhoek twee maal in my boek. Die woorde is daar weggebêre in die teks, my en tannie Marge se “geheim.”