‘n Koue rilling het oor my rug geseil toe ek hierdie gedenksteen sien. Die inskrywing het my vermoedens bevestig. Dit was Cornelius Fredericks wat betrokke was by die Luchtenstein-gesin se aanval. Dit was dieselfde Cornelius van wie van Huyssteen in The Lonely Grave in the Fish River Canyon geskryf het. Met ander woorde, hierdie man was die vriend, soos deur van Huyssteen vertel, van luitenant Thilo von Trotha, broerskind van generaal Adrian Dietrich Lothar von Trotha. Dit was hierdie man voor wie Therese Luchtenstein op haar knieë geval het en om genade gesmeek het. Dit was hy wat vir haar gesê het “Kniel voor God alleen, nie voor ‘n mens nie. Ons Namas maak nie oorlog teen vroue en kinders nie.” Dit was hy met wie Thilo in die Visriviercanyon oor vrede onderhandel het, toe twee van sy soldate hom, Thilo, in die rug geskiet het. Dit was hy wat net na die Luchtenstein-aanval gevange geneem is, en “opgehang is,” volgens oom Dicky, maar met die verskil dat hy hier op Haai-eiland dood is, en nie in Keetmanshoop nie.

Saam met hom is daar 167 manne, 97 vroue en 66 kinders ook hier dood, volgens die inskrywing op die gedenksteen. Later sou ek uitvind dat hierdie syfer erg onderskat is. Die getal moes etlike duisende gewees het, as die ander bronne betroubaar is.

Maar hoe is Cornelius en die ander mense dood? Opgehang of wat? Ek moes weet.

“Ek ken ‘n direkte afstammeling van Fredericks,” verklaar Giel, my gids. “Hy is pastoor Isak Fredericks van Windhoek.”

Ek het geweet dat ek met pastoor Fredericks moet praat, maar eers kon ons nog ‘n paar interessante dae in Lüderitz en omgewing spandeer.