Dag 57: Die Namas se skedels in Berlyn

Skedels1
Die kop van ‘n Namakrygsgevangene voor verwerking. Die skedels is skoongemaak en na Berlyn versend waar dit bestudeer is en sekere bevindinge gemaak is.

Skedels2

 

In Dag 56 het ek vertel hoe dr Eugen Fischer in 1906 na Lüderitzbucht gereis het om navorsing te kom doen. Een deel van sy navorsing het gehandel oor die Namas se genetika. Hy het sy bevindinge in Zeitschrift für Morphologie und Anthropologie gepubliseer en soos in Dag 56 berig het hy dit ook gebruik in die twee teksboeke wat hy geskryf het. Laasgenoemde is deur Adolf Hitler gelees en het hom geïnspireer om Mein Kampf te skryf.

Gedurende die Nama-oorlog van 1904-1908 was daar baie Herero en Nama krygsgevangenes op Haai-eiland, oftewel Shark Island, oftewel Haifisch Insel in die hawe van Lüderitz. Daar is baie min bekend oor hierdie konsentrasiekamp, maar daar is wel twee kontemporêre geskrifte waarvan ek weet en wat ek gebruik het in my navorsing. Lüderitz se weer is ongenaakbaar en Haai-eiland is blootgestel aan die elemente. Ek daag enigiemand uit om ‘n nag daar te gaan deurbring as die wind waai. Die gevangenes het in hulle honderde, of duisende gesterf. Baie is tereggestel. Dit was ‘n probleem om van al die lyke ontslae te raak en baie is sommer onder die hoogwatermerk begrawe. ‘n Paar jaar gelede het ‘n aantal beendere oopgespoel.

Sommige skedels is skoongemaak en na die Kaiser Wilhelm Instituut in Berlyn versend waar dr Fischer dit bestudeer het. Die skedels is vandag nog daar. Die Namibiese regering is al jare daaroor besorg en dring aan op ‘n verskoning en op vergoeding. Miskien kan die publikasie van “Die Keiservoël Oor Namaland,” die historiese roman wat die onderwerp van hierdie dagboek is en wat eersdaags verskyn, eendag hierin ‘n rol speel.

Dr Fischer se beweringe is van so aard dat ek dit moeilik vind om dit in die “blog” te herhaal sonder om aanstoot te gee, maar ek hanteer dit deeglik in die roman. Genoeg om te sê dat hulle menswaardigheid ontken word. Die treurige gebeure het juis daartoe aanleiding gegee dat hulle alle menswaardigheid verloor het, en as ‘n volk tot vandag nog daaronder ly.

Ek hoop dat hierdie boek op ‘n baie klein manier weer waardigheid aan Namibië en Suid-Afrika se Namas, afstammelinge van die Khoi-Khoin, die oorspronklike grondbesitters van hierdie mooi wêreld sal verleen.

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s