Ek moes 50 000 van die oorspronklike 150 000 woorde sny om die boek ‘n realistiese kans op publikasie te gee. Die een lang verhaal wat geval het voor die snoeiskêr was die rol van die Duitse vliegtuie gedurende die Eerste Wêreldoorlog in die destydse Duits Suidwes-Afrika.

Hierdie dagboek gee my die kans om daardie storietjie te vertel.

Ek het reeds op Dag 23 en Dag 24 vertel van luitenante Fiedler en von Scheele se twee vliegtuie. Hulle het oneindige probleme en ook ‘n paar ongelukke met die vliegtuie gehad en het op een stadium die vliegtuig op ‘n ossewa gelaai en Keetmanshoop toe vervoer vir herstelwerk. Hierdie is gedokumenteerde geskiedkundige feite.

Ek het hierdie “geleentheid” met altwee my tikvingers aangegryp en my held, Ernst Luchtenstein, ingespan (jammer!) om as transportryer op te tree vir hierdie ossewatog. Dit was immers sy nering. In Keetmanshoop het ek hulle na McKay se plaas, Paradys, laat trek en ‘n nuwe skroef (“propellor”) uit tafelpote laat maak. Die nuwe skroef was natuurlik alles verbeeldingsvlugte (jammer, alweer!) van die uwe.

Uiteindelik moes ek hierdie hele verhaal sny, om by die regte storie uit te kom, maar twee jaar gelede kom ek in ‘n restaurant in Klein Windhoek aan die buitewyke van Windhoek, op hierdie foto af. Hier sit en staan die soldate rondom ‘n skroef van een van Fiedler of von Scheele se vliegtuie, so asof hulle nou net daaraan gewerk het. Ek het koue rillings gekry, want dit lyk kompleet asof die manne vir my glimlag.

Hou in gedagte dat die Wright broers die eerste vlug in ‘n vliegtuig presies 10 jaar tevore uitgevoer het. Dit is merkwaardig dat die tegnologie ‘n dekade later reeds in Afrika as oorlogstuig aangewend is.