Ons reis deur Namibië twee weke gelede is nou ‘n aangename herinnering aan ‘n droom wat waar geword het. Dit bly steeds half onwerklik, maar elke dag gebeur iets wat my daaraan herinner dat agt jaar se harde werk bekroon is.

Professor Fransjohan Pretorius, geskiedkundige van die Universiteit van Pretoria en die wêreld se grootste kenner van die Anglo-Boere-oorlog (ABO) het my op twee maniere gehelp om “Die Keiservoël Oor Namaland,” ‘n fiktiewe roman, gegrond op ware gebeure rondom die Duitse tydperk in Namibië, ongeveer 1883-1918, op oortuigende wyse te skryf en aan te bied. Die boek handel veral oor die Nama-oorlog van 1904-1908 en oor die persoon van Ernst Luchtenstein.

Eerstens het ek ‘n paar jaar gelede bewus geraak van die inskripsie op die monument by Dalmanutha, by Belfast, Mpumalanga, ter herdenking van die Slag van Berg en Dal tydens die ABO. Die inskripsie dui ‘n aantal gesneuweldes aan Boerekant aan as afkomstig “Vanaf Witbooi.” My verbeelding het op loop gegaan en ek was gereed om ‘n hele nuwe storielyn in die roman in te skryf. Dink net hoe lekker dit sou wees om te romantiseer oor die soldate wat die grote Hendrik Witbooi gestuur het om sy buurman, Paul Kruger, te help om die Engelse invallers uit Afrika te verdryf! Ek het professor Fransjohan gekontak vir nadere inligting en binne ‘n paar dae het hy met die meer vervelige waarheid uitgekom. Die Witbooi waarna die inskripsie verwys is ‘n distrik in die Lydenburg omgewing en het geen verbintenis met die vryheidsvegter en leier van die Namas, Hendrik Witbooi, nie. Ek moes toe maar vergeet van daardie storielyn…

‘n Ander storielyn wat wel oorleef het en wat sentraal tot die hele verhaal staan, is dié van die Duitse vrywillligers wat aan Boerekant geveg het. Professor Pretorius het vir my ‘n paar foto’s van hierdie vrywilligers verskaf wat wel in die die boek verskyn.

Ek het Vrydag die voorreg gehad om ‘n kopie van die boek aan hom te oorhandig by Graffiti Boekwinkel, Lynnwood Bridge.

Ander nuus is dat die vertaling van die boek in Engels reeds begin het en dat ek hoop om ‘n Engelse weergawe op die rak te hê voor Kersfees. Een van die groot uitdagings is om die Nama-Afrikaanse idioom korrek in Engels weer te gee. Daar is net iets aan Afrika wat nie so maklik is om in Engels te vertel nie.

Die belangstelling uit Namibië en uit lande soos Amerika en Nieu-Seeland verstom en verheug my. Bestellings en korrespondensie kom steeds in. Vir my is die belangrikste dat die boodskap van die boek wêreldwyd uitgedra moet word sodat niemand kan sê, “Maar ons het nie geweet nie.”

Ek het ook ‘n versoek uit amptelike kringe in Namibië vir ‘n skenking van 400 boeke ontvang. Ek vertrou dat so ‘n skenking uiteindelik tot ‘n uitbou van die leeskultuur, spesifiek in Afrikaans, onder die inheemse mense van Namibië sal lei.